Agrocenoza, inaczej agrobiocenoza lub biocenoza uprawna. Jest specyficznym typem biocenozy wtórnej powstałej w wyniku zniszczenia przez człowieka biocenozy naturalnej. Na obszarze pierwotnego ekosystemu, powstaje nowy – silnie uproszczony, dostosowany do hodowli roślin. Agrocenoza dotyczy terenów użytkowanych rolniczo, pól, łąk i sadów.
To co jest najbardziej charakterystyczne dla agrocenozy to selekcyjny skład gatunkowy i osłabione możliwości samoregulacji. Struktura biocenozy zostaje znacząco uproszczona. Często ma miejsce ograniczenie składu gatunkowego producentów do jednej rośliny uprawnej. Z uwagi na powyższe, wyróżniamy agrocenozy ubogie i mniej lub bardziej bogate. Wszystkie uprawy jednoroczne opisuje się jako agrocenozy ubogie. Uprawy wieloletnie takie jak łąki, chmielniki, lasy i sady charakteryzują się znacznie bogatszą fauną, są to agrocenozy bogate. Konieczne jest także kontrolowanie liczebności roślinożerców czy ograniczenie liczby saprotrofów.
Kontrola składu gatunkowego ma na celu ograniczenie chorób i występowania szkodników. Na plonowanie i prawidłowe zachowanie agrocenozy wpływają również procesy rolnicze takie jak odpowiednia organizacja, mechanizacja czy chemizacja. Ponadto stosuje się płodozmian i zabiegi uprawowe.
Podstawowym celem stosowania wszystkich powyższych zabiegów jest zachowanie równowagi w agrocenozie i wysokie plonowanie roślin.