Pod pojęciem recyklingu kryje się szeroki wachlarz procesów obejmujących odzyskiwanie surowca z odpadów w celu jego ponownego wykorzystania. Materiały nadające się do ponownego wykorzystania w procesie recyklingu zazwyczaj są opatrzone stosownym oznaczeniem.
Głównym założeniem recyklingu jest ochrona zasobów naturalnych poprzez maksymalizację możliwości ponownego wykorzystania już raz wyprodukowanych materiałów, ale jednocześnie minimalizację nakładów niezbędnych do ich przetworzenia. Podsumowując, recykling zakłada konieczność przyjęcia pewnych norm i postaw już na etapie produkcji. Producenci winni być bardziej skłonni stosować materiały oraz surowce pozostawiające duży zakres możliwości ponownego ich wykorzystania.
Prawidłowej organizacji obiegu materiałów w środowisku sprzyjają między innymi właściwa polityka ustawodawcza danego kraju, rozwój technologii przetwarzania materiałów, wprowadzanie do obiegu przez producentów dóbr z możliwie najszerszym wykorzystaniem w nich materiałów podatnych na recykling, jednorodnych materiałowo lub z materiałów połączonych, ale w sposób maksymalny ułatwiający ich późniejsze rozdzielenie. Istotne znaczenie ma również odpowiednie oznaczenie zarówno opakowań produktów, jak i elementów składowych, w celu usprawnienia procesu segregacji. oraz edukacja proekologiczna. Wreszcie kluczowe znaczenie ma logistyka sortowania i gromadzenia dóbr, które w założeniu mają ulec przetworzeniu.
Przyjmuje się, że recykling jest najefektywniejszą metodą pozbywania się odpadów z gospodarstw domowych. W bilansie kosztów i zysków, uwagę należy zwrócić nie tylko na korzyści podatkowe i redukcję kosztów składowania odpadów, ale przede wszystkim na tzw. efekty zewnętrzne. Wymienić tu można: ograniczenie emisji gazów cieplarnianych (ale także innych) powstałych w procesie spalania, redukcja toksycznych odcieków ze składowisk odpadów (tym samym ochrona wód gruntowych), ograniczenie zużycia energii i ilości wytwarzanych odpadów.
