Forma przetwarzania wtórnego odpadów. Podobnie jak recykling, ma na celu ograniczenie zużycia dóbr naturalnych oraz ilości powstających odpadów. Zasadnicza różnica polega jednak na tym, że efektem upcyklingu jest powstanie produktu o wartości wyższej niż surowce wykorzystane do jego wytworzenia. Podsumowując, celem upcyklingu jest wprowadzenie obiektu do wyższego obiegu, nadanie mu nowej wartości użytkowej, zmiana jego pierwotnej funkcji itd.
Koncepcja upcyklingu powstała w 1999 roku jako przeciwieństwo downcyklingu, czyli tworzenia z odpadów produktów o niższej wartości (np. papieru toaletowego). Wynikiem upcyklingu niejednokrotnie są rzeczy unikatowe, o dużej wartości, również materialnej. Dobre przykłady z życia to: meble z palet, szycie toreb z banerów reklamowych, wykorzystanie opon samochodowych do produkcji butów, obrazy powstające z potłuczonego szkła, świeczniki z butelek itd.
Warto podkreślić, że upcykling często jest procesem wymagającym znikomego zużycia energii i wody. Dając rzeczom tzw. drugie życie, najczęściej wykorzystuje się bowiem pracę własnych rąk i metody chałupnicze. Upcykling jest też w ścisłym kręgu zainteresowań projektantów i designerów. Unikatowe produkty czy elementy wyposażenia domu nabierają jeszcze wyższej wartości gdy wiadomo, że powstały z troski o środowisko.