Polilaktyd, zwany PLA to polikwas mlekowy, biodegradowalny termoplastyczny poliestr, który jest wytwarzany z surowców odnawialnych, np. mączki kukurydzianej. Po raz pierwszy uzyskany został w 1932 przez ogrzewanie kwasu mlekowego w próżni. Metoda jego oczyszczania została opatentowana w 1954 roku. Polilaktyd można porównać do termoplastycznych tworzyw konwencjonalnych.
PLA wykazuje zdolność do krystalizacji przez rozciąganie. Dzięki swoim właściwościom może być poddawany obróbce na typowych urządzeniach do przetwórstwa tworzyw bez ich dodatkowych ulepszeń. PLA najczęściej spotykany jest w formie granulatów. Są one stosowane do produkcji np. folii, kubków, butelek, włókien, włóknin. Poza tym polilaktyd charakteryzuje się doskonałymi właściwościami organoleptycznymi, nadaje się idealnie do kontaktu z żywnością.
W celu optymalizacji zastosowań PLA łączy się z wieloma dodatkami takimi jak napełniacze lub włókna. Stosuje się także blendy z polisacharydami: skrobią (pozwala obniżyć cenę, skraca czas biologicznego rozkładu) i celulozą, która zwiększa sztywność i odporność na temperaturę. Dużą zaletą PLA jest fakt, że można regulować szybkość jego biodegradacji. W zależności od wymagań jakie spełniać ma dany produkt, okres ten może wynosić kilka miesięcy lub kilka lat.
Współcześnie, PLA jest często stosowany w celach biomedycznych. Przy jego użyciu powstają między innymi implanty dentystyczne i resorbowalne nici chirurgiczne. Wykorzystywany jest w medycynie, farmacji i optyce. Stosuje się go w produkcji implantów, śrub i nici chirurgicznych. Wzrasta również jego popularność jako filamentu, czyli materiału drukarskiego w domowych i profesjonalnych drukarkach 3D.
Tzw. polimery znajdują także zastosowanie w przemyśle budowlanym i samochodowym. W ostatnich latach stają się również surowcem dla produkcji paneli fotowoltaicznych, wpływając na obniżenie kosztów ich produkcji.
