Grupa odpadów obejmująca wszystkie sprzęty elektroniczne i elektryczne, które są zużyte, niepotrzebne bądź nieużywane. Z uwagi na dużą zawartość licznych substancji szkodliwych i trujących, elektrośmieci nie mogą być wyrzucane wraz z innymi odpadami. Ich nieodpowiednia utylizacja prowadzić może do zanieczyszczenia gleby, powietrza i wód gruntowych stając się bezpośrednim zagrożeniem dla zdrowia i życia ludzi i zwierząt.
Niebezpieczne i szkodliwe substancje, które można znaleźć w elektrośmieciach to między innymi: rtęć, chrom, ołów, kadm, nikiel czy azbest. Wszystkie mogą być źródłem różnych chorób, niektóre mają wpływ na rozwój zmian nowotworowych.
Dyrektywa Parlamentu Europejskiego z 2012 roku (w mocy od sierpnia 2018), dzieli elektrośmieci na 6 grup:
1. Sprzęt działający na zasadzie wymiany temperatury
2. Ekrany, monitory i sprzęt zawierający ekrany o powierzchni większej niż 100 cm
3. Lampy
4. Sprzęt wielkogabarytowy
5. Sprzęt małogabarytowy
6. Małogabarytowy sprzęt informatyczny i telekomunikacyjny (których żaden z zewnętrznych wymiarów nie przekracza 50 cm)
Postępowanie z elektrośmieciami jest uregulowane prawnie. Za wyrzucanie ich do zwykłego przydomowego pojemnika na odpady grożą wysokie grzywny. W związku z tym na sprzętach elektronicznych i elektrycznych umieszczany jest zwyczajowo znak przekreślonego kosza na śmieci. Użytkownik tych sprzętów zobowiązany jest oddawać elektrośmieci do specjalnie przeznaczonych do tego punktów zbiórki ZSEE (Zużytego Sprzętu Elektrycznego i Elektronicznego). Określone obowiązki prawne mają także sprzedawcy hurtowi i detaliczni oraz prowadzący punkty serwisowe. Należą do nich między innymi: nieodpłatne przyjęcie zużytego sprzętu elektrycznego i elektronicznego, pochodzącego z gospodarstw domowych, w ilości nie większej niż sprzedawany sprzęt tego samego typu, nieodpłatne przyjęcie sprzętu, jeżeli jego naprawa jest niemożliwa lub nieopłacalna dla jego właściciela, a także jawna informacja dot. prawidłowej utylizacji i wskazanie miejsc zbierania zużytego sprzętu.
