O bioróżnorodności ekosystemów leśnych powstało wiele opracowań. Na pytania czym jest bioróżnorodność i dlaczego jest ważna w otaczającym nas środowisku również wielokrotnie udzielano odpowiedzi. Jednak tematyka ta jest na tyle szeroka i ważna iż warto się jej przyglądać również w skali micro np. w odniesieniu do martwego drewna które wielokrotnie spotykamy w lesie. Z pewnością widok jaskrawo ubarwionych struktur występujących na leżącej kłodzie nie jest rzadki, ale może pociągać za sobą pytanie na co właściwie patrzymy.
Śluzowce znane są od średniowiecza na podstawie opisu gatunku Licogala epidendrum z 1654 r. Jest to bardzo liczna grupa organizmów, która obejmuje około 1000 gatunków. Budową śluzowce mogą przypominać bezkształtną wielojądrową masą protoplazmatyczną. Jednak z uwagi na wysoką złożoność cech biologicznych ich klasyfikacja taksonomiczna wielokrotnie stwarzała wiele problemów. Pierwotnie klasyfikowane były w Królestwie grzybów, a w kolejnych etapach rozwoju badań w Królestwie zwierząt i roślin ostatecznie wydzielono je do supergrupy Amoebozoa.
Śluzowce występują w lasach całego świata. W obrębie siedliska niektóre gatunki preferują rozkładające się martwe drewno, inne gatunki można znaleźć na ściółce, a jeszcze inne na korze żywych drzew. Choć jest to grupa organizmów wciąż relatywnie mało poznana to z badań wynika, że mają zdolność do akumulacji metali ciężkich, a spektrum różnorodności biologicznej predysponuje je do odgrywania bardzo ważnej roli w zmniejszaniu zanieczyszczenia środowiska. Mogą akumulować w komórkach metale ciężkie takie jak: bar, kadm, cynk, żelazo. Korzyści dla środowiska z bytowania śluzowców mogą również wynikać z zachowań żywieniowych, ponieważ odgrywają rolę saprotrofów wtórnych i redukcją liczbę zarodników patogenów glebowych roślin. Śluzowce wykazują również potencjał jako organizmy wskaźnikowe ze względu na występowanie związku pomiędzy parametrem pH kory żywych drzew a występowaniem niektórych gatunków śluzowców. Kolejną niezwykle ważną dziedziną w której ta grupa znalazła zastosowanie jest medycyna.
Wykorzystanie metabolitów tych organizmów w badaniach onkologicznych to jednak niewielka część ich potencjału, a pierwsze doniesienia o tych substancjach publikowane były już 30 lat temu. Do tej pory opisano co najmniej 100 naturalnych składników pozyskanych ze śluzowców (lipidy, kwasy tłuszczowe, alkaloidy, aminokwasy), o działaniu m.in. przeciwbakteryjnym, hamującym rozwój komórek nowotworowych, regulującym różnicowanie komórek neuronalnych. Metabolity wtórne wytwarzane przez śluzowce mają ogromny potencjał w opracowywaniu nowych leków ze względu na ich wysoką aktywność biologiczną.
Ale nie tylko w dziedzinie medycyny ta grupa zaskakuje. Te prymitywne organizmy są również bardzo interesującym obiektem badań nad zachowaniem zbiorowym i klastrami inteligentnymi. Śluzowce w większości przypadków występują jako odrębne jednostki, ale w niesprzyjających warunkach agregują się i tworzą wielokomórkowy „blop”, który porusza się po leśnej ściółce. To zbiorowe zachowanie jest ważną częścią cyklu życia. Zaskakujące może być uświadomienie sobie, że tego rodzaju organizm tworzy grupę komunikujących się jednostek dążących do wspólnego celu. Co więcej jeden z przeprowadzonych eksperymentów na gatunku (P. polycephalum) wykazał, że śluzowce podczas przemieszczania się przez las pozostawiają ślad przezroczystego śluzu, co wskazuję na pewne zdolności nawigacyjnych. W warunkach laboratoryjnych organizmy te zdołały nawet odtworzyć strukturę Tokio, kiedy porcje żywności imitowały obszary miejskie, tworząc najbardziej wydajne sieci. Oprócz identyfikacji przestrzennej śluzowce wykazały również mechanizmy pamięci długoterminowej.
Ochrona bioróżnorodności pełni ważną rolę w zachowania bogactwa gatunkowego w różnych ekosystemach, a w szerszym kontekście w procesie ewolucji i trwałości układów podtrzymujących życie w biosferze. Warto jednak mieć również na uwadze ogromny potencjał o znaczeniu badawczym wynikający z różnorodności biologicznej.
