W Oceanie Arktycznym latem i wiosną zaczynają pojawiać się liczne rodzaje fitoplanktonu. Spowodowane jest to cofaniem się pokrywy lodowej, która odsłania pływające organizmy roślinopodobne, które tak jak rośliny lądowe rozwijają się dzięki światłu słonecznemu i składnikom odżywczym.
Fitoplankton to mikroskopijne organizmy roślinne, jak i sinice, które żyją w wodzie. Znajdujące się w wodzie zakwity czasami rozrastają się na tak dużą skalę, że widoczne są z kosmosu. Na zdjęciach udostępnionych przez amerykańską agencja kosmiczna NASA widać szczegółowo to zjawisko. Co więcej, widać na nich także zmiany, które wynikają z ocieplenia środowiska morskiego. Na jednym ze zdjęć widać, że zakwit ma dwa kolory.
Różne gatunki fitoplanktonu zakwitają w różnym czasie. Powodem są różne warunki, w których one się rozwijają. Zakwity na Morzu Barentsa występują wiosną i wczesnym latem. Składają się one zazwyczaj z okrzemek, mikroskopijnej formy glonów i dużej ilością chlorofilu, przez co na zdjęciach satelitarnych wyglądają na zielone.
Z końcem lipca woda staje się cieplejsza i widać na niej wyraźne warstwy. Ta zmiana pomaga rozwinąć się kokolitoforom (rodzaj fitoplankonu), które przez swoje muszle z węglanu wapnia barwią kolor wody na zdjęciach satelitarnych na mlecznobiało-zielony.
Nazwanie tego, co widać na zdjęciach z satelity, wymagałoby pobrania próbek wody. Wyniki ostatnich badań sugerują, że zakwity kokolitoforów obejmują coraz więcej miejsc w Morzu Barentsa. W latach 1998-2016 letnie zakwity kokolitoforów rozwinęły się w kierunku biegunów, a ich powierzchnia w Morzu Barentsa podwoiła się.
Taka sytuacja może wpłynąć na arktyczne morskie sieci pokarmowe i cykle geochemiczne. Różne gatunki fitoplanktonu są podstawowym źródłem pożywienia dla małego zooplanktonu i ryb. Są także kluczowymi producentami tlenu na Ziemi.
Z niedawno opublikowanych badań wynika, że tempo wzrostu biomasy fitoplanktonu na całym Oceanie Arktycznym wzrosło o 57% w latach 1998-2018. Powodem jest zarówno rosnąca częstotliwość zakwitów, jak i ich tendencja do dłuższego utrzymywania się.
Eksperci przeanalizowali, że zakwity fitoplanktonu w Arktyce odpowiadają za około 40% rocznej produkcji pierwotnej netto regionu.
Wody wokół Grenlandii, które w miesiącach letnich zasilane są przez słodką wodę z topniejących lodowców, obalają wniosek, że rosnące zjawisko topnienia lodowców może prowadzić do mniejszej ilości składników odżywczych i zakwitów. To założenie zostało po raz pierwszy wysunięte w 2017 roku. Eksperci dostrzegli związek między zakwitem fitoplanktonu a obecnością słodkiej wody w morzach otaczających Grenlandię w okresie letnim.
Obecnie naukowcy uważają, że obecność wody z pokrywy lodowej w morzu przenosi żelazo, krzemian, fosfor i inne składniki odżywcze, które są pożywieniem dla fitoplanktonów.
Źródło: https://www.arctictoday.com
